چند حکایت از آیت ا.. بهجت (ره) رهنمودهایی به جوانان و نوجوانان خلبان شهید عباس بابائى و اهمیت او به نماز خاطرهاى شنیدنى از شهید آیة الله دستغیب اهتمام شهید رجائى به نماز اوّل وقت امام خمینى(رحمه الله) و اهمیت او به نماز اول وقت نماز در شریعت حضرت موسى(علیه السلام) نماز در شریعت عیسى(علیه السلام) وصیت ملا حسنعلى اصفهانى درباره نماز نماز از دیدگاه ملا محسن فیض کاشانى آیه الله بهاء الدینى و اهتمام او به نماز پرخورى باعث کسالت از اقامه نماز است غیبت برادران دینى مانع کمال نماز عدم تأثیر نماز آنان که چشم آلوده دارند در محضر آیت ا.. بهجت (ره): راضی به رضای الهی حجة السلام والمسلمین قدس از شاگردان آقا می گوید: در محضر آیت ا.. بهجت (ره): بر آستان اهل بیت علیهم السلام ائم? اطهار (علیهم السلام) هم ترس از جهنّم داشتند و هم طمع به بهشت، ولی عبادت را برای خوف و طمع نمی کردند. [در محضر بهجت:1/23] در محضر آیت ا.. بهجت (ره): علاقه به مرگ در کلمات امیرمؤ منان على (علیه السلام ) آمده است که فرمود: والله لابن ابى طالب آنس بالموت من الطفل بثدى امه (1) من کان باذلا فینا مهجته ، موطنا على لقاء الله نفسه ، فلیرحل معنا.(3) 1- نهج البلاغه : 52، بحارالانوار 28: 233، 71: 57، 74: 334. گفتند: یک بت پرستى بوده که در دهه عاشورا نذرى داشته است که باید این دهه را مهمانى بدهد و براى سیدالشهداء عزادارى کند. در همین موقع که مى گفت چه بکنم ، یک کارخانه اى درست مى کرده و براى افتتاح کارخانه رفته بود. هنگامى که آن جا را تماشا مى کرده ، لباسش به چرخى که در کارخانه به کار آورده بودند، گیر مى کند و به داخل آهن ها مى رود. به حسب ظاهر، کارش تمام شده بود (و مرگش حتمى )، اما مى بینند یک کسى از داخل ، این بت پرست را گرفت و بیرون انداخت . عارفی را دیدیم که در دستی آب داشت و در دستی آتش..میگفت میروم که آب بر دوزخ ریزم و آتش در بهشت کشم... تا کسی خدا را نه از بیم آتش پرستد و نه از ذوق بهشت..خدا را برای خدا باید خواست دوستان عزیز برای سهولت در امر جستجو و راحتی شما مطالب مخصوص نماز که در این وبلاگ موجود است به صورت فهرست وار در این پست قرار داده ایم
« یک روز از روزهای درسی کمی زودتر به خانه آیت الله العظمی بهجت رفتم ـ زیرا ایشان گاهی از اوقات وقتی شاگردان به درس حاضر می شدند هرچند یک نفر هم بود به اتاق درس می آمد و تا هنگام آمدن دیگران احیاناً جریان و یا حدیث و یا نکته اخلاقی را گوشزد می کردند ـ بنده نیز به طمع مطالب یاد شده قدری زودتر رفتم. خوشبختانه آقا که صدای « یا الله » حقیر را شنید زودتر تشریف آورد، بعد از احوالپرسی فرمود:
در نجف یکی از آقازاده های ایرانی که از اهل همدان و بسیار جوان زیبا و شیک پوش بود و از هر جهت به جمال و خوش اندامی شهرت داشت، به بیماری سختی گرفتار و از دو پا فلج شد به گونه ای که با عصا بیرون می آمد.
من سعی داشتم که با او روبرو نشوم، زیرا فکر می کردم با وصف حالی که او داشت، از دیدن من خجالت می کشد، لذا نمی خواستم غمی بر غمش بیفزایم. یک روز از کوچه بیرون آمدم و دیدم او سر کوچه ایستاده است و ناخواسته با او روبرو شدم و با عجله و بدون تأمل گفتم: حال شما چطور است؟ تا این حرف از دهانم بیرون آمد ناراحت شدم و با خود گفتم که چه حرفی ناسنجیده ای مگر حال او را نمی بینی! چه نیازی بود از او بپرسی؟ به هر حال خیلی از خودم بدم آمد.
ولی بر خلاف انتظار من، وقتی وی دهان باز کرد مثل اینکه آب یخ روی آتش ناراحتی درونم ریخت، چنان اظهار حمد و ستایش کرد و چنان با نشاط و روحیه ابراز سرور کرد که گویا از هر جهت غرق در نعمت است من با شنیدن صحبت های او آرام گرفتم و ناراحتی ام بر طرف گردید. »
اگر مسأل? امام شناسی بالا رود، خداشناسی هم بالا می رود، زیرا چه آیتی بالاتر از امام (علیه السلام)؟! امام آیینه ای است که حقیقت تمام عالم را نشان می دهد. [در محضر بهجت:1/41]
ائمه (علیهم السلام) از حال ما غافل نیستند، اگرچه ما از آن ها غافل باشیم. [در محضر بهجت:1/208]
هر بلایی که به ما می رسد، در اثر دوری از اهل بیت (علیهم السلام) و روایات مأثور? از ایشان است. [در محضر بهجت:1/274]
نجات برای کسی است که اهل بیت (علیهم السلام) را در همه جا مورد تخاطب و حاضر ببیند. [در محضر بهجت:1/295]
پا جای پای معصومین (علیهم السلام) بگذارید نه جای پای دیگران! ملازم علما باشید! و همیشه روشن باشید، و با مطالب مفید، حیات بخش و آموزنده سر و کار داشته باشید! [در محضر بهجت:1/302]
حرم مطهّر امام رضا (علیه السلام) نعمت بزرگ و گرانقدری است که در اختیار ایرانی ها است، عظمتش را خدا می داند! [در محضر بهجت:1/328]
توفیق زیارت، ربطی به داشتن پول ندارد. [در محضر بهجت:1/329]
ایرانی ها باید نعمت حرم حضرت امام رضا (علیه السلام) را که زیارت آن برایشان فراهم است، مغتنم بشمارند! [در محضر بهجت:1/329]
خدا کند این توجه و ارادت و محبت به اهل بیت (علیهم السلام) در دلهای ما باقی بماند و با محبت آنها از دنیا برویم. [در محضر بهجت:1/334]
چرا ما شیعیان هر روز به پای منبر امیرالمؤمنین و ائم? هدی و رسول الله (علیهم السلام) نمی رویم و به حِکَم، آداب و معارفی که الی ما شاء الله در اخبار آنها نهفته است، گوش فرا نمی دهیم؟![در محضر بهجت:2/283]
انسان اگر هر یک از مشاهد مشرّفه را طواف کند، هم? مشاهد را در همه جا زیارت کرده است و برای او مفید است. [در محضر بهجت:2/400]
توسّلات، خیلی نافع است. به این امامزاده ها زیاد سر بزنید! این بزرگواران همچون میوه ها که هر کدام یک ویتامین خاصی دارند، هر کدامشان خواص و آثاری دارند. [گوهرهای حکیمانه:104]
از محبّت اهل بیت (علیهم السلام) نباید دست برداشت، همه چیز توی محبّت است، اگر چیزی داریم از محبّت است. [به سوی محبوب:122]
در شب عید غدیر و شب های مثل آن... باید فضیلت این شبها و روزها و صاحب آنها و مطاعن دشمنان ایشان و احادیث وارده در زمین? ولایت، با اقام? دلیل و برهان ذکر شود تا موجب تقویت عقاید مذهبی مستمعین گردد، نه این که این گونه مجالس، به خنده و لهو و لعب گذرانده شود. [در محضر بهجت:2/9]
یکی از کرامتهای شیعه، قبور و مزارهای امامزادگان است، لذا نباید از زیارت آنها غافل باشیم و خود را اختیاراً محروم سازیم! [در محضر بهجت:2/55]
خدا می داند رحمت اهل بیت (علیهم السلام) و خاندان رسالت چه قدر وسیع است! رحمت اینها، تابع رحمت واسع? الهی است! [در محضر بهجت:2/86]
اهمّ آداب زیارت این است که بدانیم: بین حیات معصومین (علیهم السلام) و مماتشان، هیچ فرقی وجود ندارد! [برگی از دفتر آفتاب:140]
اگر کسی بخواهد تشنگی و عطش دیدار آنها [معصومین (علیهم السلام)] را در وجود خود تخفیف دهد، زیارت مشاهد مشرّفه، به منزل? ملاقات آنها و دیدار حضرت غایب (عج) است. آنها در هر جا حاضر و ناظرند. [در محضر بهجت:2/400]
دیده و شنیده شده است که اشخاصی در مشاهد مشرّفه به امامی که صاحب ضریح است سلام کرده، و جواب سلام را شنیده اند! [در محضر بهجت:1/69]
بُکاء بر مصائب اهل البیت (علیهم السلام) و به خصوص سیدالشهداء (علیه السلام) شاید از آن قبیل مستحباتی باشد که مستحبّی افضل از آن نیست! (بکاء مِن خَشیَةِ الله: گریه از ترس خداوند)، آن هم همین جور است، شاید افضل از آن نباشد! [نکته های ناب:63]
محبّت صادقانه این است که محبّتِ مخالف در آن نباشد. هر کس به هر کدام از این چهارده معصوم (علیهم السلام) محبّت داشته باشد، کارش تمام است. فقط شرطش این است که محبّتش راست باشد.[نکته های ناب: 74]
به هر اندازه از بیانات اهل بیت (علیهم السلام) دور باشیم، از خود ایشان دوریم.[نکته های ناب: 74]
یک دست شما قرآن، و دست دیگر عترت باشد! عترت، معارفش در مثل نهج البلاغه است؛ اعمالش در مثل صحیف? سجّادیّه است، اعمال تکلیفیّه اش در مثل همین رساله های عملیّه است.[به سوی محبوب: 118]
دربار? حضرت علی اکبر (علیه السلام) وارد است که امام حسین (علیه السلام) هنگام به میدان رفتن و وداع آن بزرگوار، به مادرش لیلی فرمود: (دَعیه، فَقَد اشتاقَ الحَبیبُ الی لِقاءِ حَبیبه: رهایش کن، که دوست، به دیدار محبوبش اشتیاق پیدا کرده است!)
در بعضی ادعیه هم خطاب به حضرت حقّ می خوانیم: (یا حَبیبَ مَن لاحَبیبَ له:ای دوست کسی که دوستی جز تو ندارد!) [در محضر بهجت:2/192]
به خدا سوگند، قطعا علاقه پسر ابى طالب به مرگ ، از علاقه کودک به پستان مادر بیشتر است .
و در کلمات سیدالشهداء (علیه السلام ) آمده است :
و ما اءولهنى الى اءسلافى ! اشتیاق یعقوب الى یوسف (2)؛ ((چه قدر به گذشتگانم علاقه مندم و سرگشته ام ! بسان علاقه حضرت یعقوب به حضرت یوسف (علیه السلام ) ))
هم چنین به هنگام خروج از مکه و حرکت به سوى کربلا طى نطقى فرمود:
هر کس مى خواهد جان خود را درباره ما بذل کند و خود را براى ملاقات با خدا آماده کرده است ، با ما کوچ کند.یعنى همه را به جهاد و جنگ و کشته شدن دعوت مى نمود.
2- بحارالانوار 44: 366؛ کشف الغمه : 29، اللهوف : 60.
3- بحارالانوار 44: 366، اللهوف : 60.
براى همین ، یک طبقه اى را به مسلمان ها منحصر مى کرد و مى گفت : ((هر جورى که خودتان مى خواهید، اطعام کنید. این طبقه تماما دست شماست . این هم پول ، دیگر به ما کارى نداشته باشید. ما هم به شما کارى نداریم .))
ظاهرا در هر سالى صد هزار روپیه خرج این مطلب مى کرد.
در یک سالى رفقایش آمدند و گفتند: ((این مبلغ زیاد است . شما مثلا این (پول ) را نصف بکن .)). صدر هزار روپیه در آن زمان زیاد بوده که این ها گفته اند نصف بکن .
وقتى به او رسیدند، بى حال بود. بعد که به حال آمد، گفت : ((دویست هزار روپیه ))! گفتند؟ ((چه شد؟)) گفت : ((من که در چرخ کارخانه افتادم ، یک کسى آمد مرا گرفت و بیرون انداخت . گفتم : ((آقا تو که هستى ؟)) گفت : ((من همان هستم که صدهزار روپیه براى عزادارى من خرج مى کنى .)) وقتى که به هوش آمدم ، داد زدم که دویست هزار روپیه باید بدهم )).
البته شکى نیست ، یقین دارم که اگر (کسى ) بت پرست هم باشد یک توفیقى که مسلمان شود (شاید بیابد) و اگر نشد، تخفیفى در عذاب ، به آن ها داده مى شود. همه که در جهنم در یک رتبه نیستند. طبقاتى (گوناگون ) داریم . بعضى از بعضى دیگر متنفرند که خدا مى داند چه تنفرى دارند و مى گویند: ((خدا نکند ما پهلوى آن ها برویم )). چون عذاب آن ها در آن طبقه ، نسبت به طبقه پایین تر رحمت است .
روزی حضرت محمد مصطفی (ص) وامیر مومنان علی (ع) در میان نخلستان نشسته بودند که زنبور عسلی شروع کرد دور پیغمبر چرخیدن. پیغمبر فرمود: یا علی می دانی این زنبور چه می گوید؟ حضرت علی (ع) فرمود خیر. رسول اکرم فرمود: این زنبور امروز مارا مهمان کرده ، میگوید : یک مقدار عسل در فلان محل گذاشتم ،امیر مومنان را بفرستید تا آن را از آن محل بیاورد. امیر مومنان بلند شد وعسل را از آن محل آورد. حضرت رسول خدا فرمود:ای زنبور غذای شما از شکوفه گل تلخ است ، به چه علتی آن شکوفه به عسل شیرین تبدیل می شود؟زنبور گفت : یا رسول الله شیرینی این عسل از برکت ذکر وجودمقدس شما است، چون هر وقت مقداری از شکوفه استفاده می کنیم همان لحظه به ما الهام می شود که سه بار برشما صلوات بفرستم. وقتی که صلوات می فرستیم به برکت نام شما عسل ما شیرین می شود.
خلبان شهید عباس بابائى و اهمیت او به نماز 
خاطرهاى شنیدنى از شهید آیة الله دستغیب مناجات شهید آیة الله مدنى اهتمام شهید رجائى به نماز اوّل وقت امام خمینى(رحمه الله) و اهمیت او به نماز اول وقت حاج آخوند و نماز بر روى یخ کلام غزالى درباره نماز بوعلى سینا و توجه او به نماز گاه نماز کیفیت نماز در کیشمانى عبادت در مکتب سیکها نماز در شریعت حضرت موسى(علیه السلام) شرایط و مقدمات نماز نماز در شریعت عیسى(علیه السلام) روح عبادت در مذاهب چین و ژاپن نماز در اسلام پیام نماز عاشورا روح عبودیت امام(علیه السلام) توجه به نماز و نقش سازنده آن تجلى نماز در سیره بزرگان وصیت ملا حسنعلى اصفهانى درباره نماز نماز از دیدگاه ملا محسن فیض کاشانى معجزه نماز آیه الله قمى آیه الله بهاء الدینى و اهتمام او به نماز 4 ـ ریا و خودنمایى در نماز 3 ـ پرخورى باعث کسالت از اقامه نماز است 5 ـ مال حرام مانع کمال نماز 6 ـ رابطه نماز با خمس و زکات 7 ـ تأثیر ربا در نماز 8 ـ مستحباتى که ضرر به واجب رساند 9 ـ عاق والدین مانع کمال نماز 10 ـ غیبت برادران دینى مانع کمال نماز 11 ـ آزردن همسر مانع قبولى نماز 12 ـ عدم تأثیر نماز آنان که چشم آلوده دارند نماز روش همه انبیاى الهى نماز در ادیان نماز در آئین زرتشت نماز در آئین زرتشت نماز پنجگانه در کیش زرتشت 1 ـ شرب خمر موانع کمال نماز 2 ـ خوددارى از بول در حال نماز
در این بخش مىخواهیم موانعى را بر شماریم که در قبولى یا کمال نماز دخیل مىباشند و نمىگذارند که آثار واقعى نماز در زندگى نمازگزار ظاهر گردد. هر چند که در مباحث گذشته در این زمینه مطالبى گفته شد ولیکن به جهت اهمیت موضوع، موانع اصلى را به تفصیل در اینجا بیان مىنمائیم.
با سیر اجمالى در آیات و روایات چنین بدست مىآید که این موانع دو دستهاند ومىتوان آنها را به دو قسمت کاملاً جداگانه تقسیم بندى نمود. یک قسم از آنها جزء موانع درونى مىباشند که در حال اقامه نماز باید بدان توجه داشت و سعى در رفع آن نمود و قسم دیگر موانع بیرونى هستند که به عملکرد و رفتار نمازگزار بر مىگردد. قسم اوّل که عبارت بود از عدم حضورقلب، اکتفا بهظاهر نماز، سبک شمردن نماز و عدم مداومت در نماز، قبلاً بیان شد و امّا بخش دیگر آن که موانع بیرونى مىباشند بسیار
حائز اهمیت بوده که در این فصل به آنها پرداخته و سعى مىشود که با بضاعت اندک علمى توضیحاتى را در ذیل هر کدام، بیان نمائیم.
اهم آن موانع بیرونى عبارتند از:
نوشیدن خمر و هر مادهاى که زوال عقل را در پى داشته باشد و یا انسان را از حالت تعادل خارج نماید موجب نقص عبادات و عدم قبولى نماز مىشود. خداوند در چند جاى قرآن کریم انسانهاى مست را از نماز خواندن نهى فرموده است. در سوره مبارکه نساء آیه 43 فرموده: یا ایها الذین آمنوا لاتقربوا الصلاه وانتم سکارى. «اى کسانى که ایمان آوردهاید در حالیکه مست هستید به نماز نزدیک نشوید».
یعنى فرد مست نمازش مقبول حق نبوده و داراى اثر نیست چونکه او نمىداند در حال نماز چه مىگوید و با چه کسى در حال راز و نیاز است.
اصولاً افراد مست نه تنها نمازشان در درگاه حق آثار کمال را دارا نیست بلکه سایر عبادات و اعمال دینىشان با اشکال مواجه است. چون کسانى که به نهى الهى و معصیت خداوند تن مىدهند تمایلى به واجبات و تعالیم دینى ندارند و تدریجاً از یاد خداوند غافل مىگردند و شیطان ذکر و یاد خداوند را از قلبشان بیرون مىبرد. چنانچه در قرآن فرموده است: انّما یرید الشیطان اَنْ یُوقع بینکم العداوة والبغضاء فى الخمر والمیسر ویصدکم عن ذکر الله و عن الصلاه فهل انتم منتهون.
«شیطان مىخواهد در میان شما به وسیله شراب و قمار، عداوت ایجاد کرده و شما
را از ذکر خدا و نماز بازدارد آیا (با این همه زیان و فساد و با این نهى اکید) خوددارى خواهید کرد؟»(1).
در شدّت مذمّت نوشیدن شراب امام باقر(علیه السلام) فرمودهاند: «کسى که شراب بنوشد و مست گردد تا چهل روز نمازش قبول نیست پس اگر نمازى را که در این روزها ترک کند عقاب و کیفرى چند برابر خواهد داشت»(2).
از ظاهر کلام امام پیداست که مراد از عدم قبول نماز در حال مستى، عدم کمال است یعنى اینکه نماز قبول واقع مىشود ولى شرط کمال را دارا نمىباشد. چون فرمودهاند که اگر نماز نخواند عقاب او چند برابر است و این سخن بدان معناست که نوشیدن شراب یک معصیت است که عذاب و عقاب خود را دارد و ترک نماز معصیت دیگر که عذاب جداگانهاى دارد.
پس اگر از نماز در حال مستى نهى شده بخاطر آن است که اقامه نماز در چنین حالتى تأثیر ندارد و آثار کمال بر او مترتب نمىگردد. چنانچه در روایت دیگر از امام باقر(علیه السلام) رسیده است که فرمودند:
«گناهى بدتر از شرب خمر نیست و شرابخوار در حال مستى نماز واجب را رها و با مادر و خواهر و دخترش همبستر مىشود زیرا او در آن حال اندیشه خود را از دست داده است»(3).
ــــــــــــــــــــــــــــ
1 ـ سوره مبارکه مائده، آیه 91.
2 ـ ثواب الاعمال، ص551.
3 ـ وسائل الشیعه، ج17 ص250.
و شاید به خاطر شدّت حرمت و نجاست خمر باشد که بسیارى از فقها فتوا دادهاند به اینکه اگر بر کسى عطش و تشنگى فشار آورد و جز شراب، هیچ نوشیدنى در دسترس نداشته باشد که عطش خویش را برطرف سازد. نوشیدن بول انسانى بر شراب ترجیح دارد.
بنابر این انسان شراب خوار، اگر اهل نماز هم باشد نباید مترصد این باشد که آثار نماز در زندگیش ظاهر گردد.
| ѕσкσтє7 |
طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز
بازدید دیروز: 11
کل بازدیدها: 236912